Bounce

Haftasonu Nisantasi’ni biraz daha hareketli yapmasi beklenen etkinliklerden birine davetliydik. Asli’nin bir arkadasi, ailesinin 60’lardan kalma gozluk cercevelerini koleksiyon olarak satisa cikariyordu. Arabada giderken, elindekileri paraya donusturme cilginliginin bu yaza ozgu bir trend mi yoksa krizin bir uzantisi mi oldugunu dusunmekten kendimi alamadim. Ben bu tur bir olaya girissem ne satardim? Aklima ilk gelenler; tik vazolarim, parfum siselerim, son 5 sezona ait Tom Ford imzali gunes gozluklerim..gozluklerimle vedalasma fikri cok sicak gelmedigi icin listeye vazolarla baslamaya karar verdim :)

Oraya vardigimizda dusundugumuzden daha az bir kalabalik vardi. Gorunen o ki Nisantasi tayfasi icin yazin son haftasonlarini sahilde, Bodrum ya da Cesme’de gecirmek daha cazip bir secenekti. Asli ve Nesli’nin uzun bir suredir benimle tanistirmak istedikleri biri de bu “urban activity” icindeydi. Ancak son haftalarda hayatimda bir CJ gerceginin olmasi nedeniyle bu konuyu hic konusmadik. CJ haftasonu arkadaslari ile sehir disindaydi. Gitmeden bir gece once ona sarilmis uyurken iliskimizde bazi seyleri akisina birakmanin daha akillica olacagina karar verdim. O yanimdaydi..ve onemli olan belki sadece buydu. Sabaha karsi uyanir gibi olup beni gogsune dogru cektiginde, onun icin su ana kadar bahsettigi o kisilerden daha farkli oldugumu hissettim..ve sanirim sonu gelmek bilmeyen sorularimi en azindan bir sure icin bir kenara biraktim.

Asli yeni bir kariyer baslangici icin kirmizi ajansa veda ederken, vedanin adresi tabiki o kirmizi koridorlardi. Cuma aksami is cikisi hepimiz ajansta toplandik. Eski ve yeni bir cok tanidigim ordaydi. Asli’nin bu yeni baslangici olmasi gerektigi gibi yasayamadigini o yesil punch kasesinin basinda bardagini sabirsizlikla icine daldirip cikardigi an daha net fark ettim. Birseyler eksikti..yeni bir is..daha iyi bir maddi statu..en sevdigi arkadaslari..etrafinda onunla ilgilenen ve flort eden birkac hos adam…ama bunlarin hicbiri o an sehrin baska bir yerinde vakit geciren “o adam” in yoklugunu doldurmuyordu. Bazen bu son derece akilli, esprili ve guzel kadinin nasil bu sekilde yalniz birakildigini anlamakta zorlaniyorum. Tabiki fiziksel bir yalnizlik degil bu, sonucta bizler variz..Asli izin verse onunla birlikte olmak icin can atan erkekler var. Ama o, olmak istedigi kisinin yaninda degil..ve bunu degistirebilmek icin su an yapabilecegi birsey de yok. Umarim “o adam” onu kaybettikten sonra degerini anlayacak kadar akilsiz degildir.

Gecen haftasonunu bir entrika icinde geciren diger bir kadin da Akdeniz sahillerini surtunerek atese vermekten son anda kurtulan Nesli’ydi :) Davranislarinin sifresini cozmeye calistigimiz kisi, uzatmali sevgili statunde bile olmayan bir adamdi. Cinsellik ustune kurulu olmayan, ama ne senle ne de sensiz konumunda soru isaretleri ile devam eden bir iliski. Paris’de yasadigi donemde tanistigi bu adamin dusunce yapisini kac kere masaya yatirdik animsamiyorum, ama biz ne soylersek soyleyelim Nesli’nin kalbinin sesini dinleyecegi bir gercek.

Dun aksam sarabimi acip karanlikta Joy FM esliginde otururken kafamda yine o sorular vardi. Bize aci veren adamlari neden seviyoruz? O hakettigimizi dusundugumuz essiz sevgi icin oncesinde biraz aci cekmemiz gerektigi gibi bir metafora neden inaniyoruz? Biri bizden kendini cekmeye calistiginda neden daha cok ustune gidip ona deger verdigimizi ispatlamaya calisiyoruz? Oysa sevginin gercek tanimi hicbir oyun ya da entrika olmadan kollarinda uyuyabileceginiz o kisinin gecenin bir yarisi uyandiginizda hala size sariliyor oldugunu hissetmek degil mi?